Dai, heel veel scootertjes en een aparte ervaring

Ons eerste verslag vanuit Vietnam. Yeahhh!

Let's start at the beginning. We vlogen naar Vietnam met Qatar Airways, 1 van de topmaatschappijen in de wereld (en toch een lekker laag prijsje, daar houden wij Hollanders van). Dom als ik ben had ik mijn notenallergie pas net voor vertrek aangegeven bij de gate. Helaas konden ze daar niet echt rekening meer mee houden, dus ben ik op de airport wat gaan kopen. Bij het broodzaakje hadden ze een allergiekaart en ik mocht 2 van de 20 gerechten eten met mijn allergie. Een croissant ham/kaas werd het. Toen we later in het vliegtuig zaten kwam er direct een stewardess naar me toe die me vroeg of ik Maria was, met een notenallergie. Na dit bevestigd te hebben bood ze me wat fruit aan en een kopje thee. Daarna kwam ze regelmatig checken of alles goed ging en of ik nog wat fruit wilde. Al met al was ik erg blij met de service.

In de nacht kwamen we aan op Doha, waar we een overstap hadden. Ik heb hier lekker veilig een burgertje gehaald bij Burger King en niks meer doorgegeven voor de volgende vlucht. Hier hield ik het wel even mee vol. Toen we zaten stond er echter meteen een steward naast me om aan te geven dat hij special care of me zou nemen. Er waren speciale maaltijden voor mij geregeld en dit keer kon ook ik tijdens de vlucht lekker smullen. Echt bizar goede service en een echte verademing. Misschien kennen jullie mijn FISH OR CHICKEN?! verhaal nog wel van mijn vlucht naar China met Aeroflot een aantal jaar geleden. Om 1 uur 's middags kwamen we aan op de airport van Ho Chi Minh City, waar we ons visum nog moesten ophalen. Hier hebben we ook voor het eerst gepind. Twee miljoen Dong haalde ik uit de automaat, I'm a millionaire :D Helaas is dit maar ongeveer 84 euro waard. We sliepen die dag via Airbnb bij Dai, een Vietnamese jongen die ons van te voren een heel lief bericht had gestuurd. Hij had iemand van de pickup service van zijn neef geregeld om ons op te halen. Toen we uit het vliegveld kwamen stond daar al iemand met een bordje waarop stond: Welcome Marten en Marit. Na een tijdje werden we in een rode auto vervoerd naar het adres van Dai. Meteen viel ons op hoe bizar veel scootertjes hier rijden. Het is echt niet normaal en ik vroeg me af hoe veel ongelukken hier wel niet moeten gebeuren, want niet alleen is het super druk, het is ook echt een zootje ongeregeld, waarbij de gene die het hardst toetert voorang lijkt te hebben. Onze chauffeur belde op het laast nog even achter het stuur en toen we aankwamen bij Dai stond hij ons al op te wachten. Hij is net zo lief als we al dachten:) De kamer was heel schoon en er lag zelfs een manual met allerlei tips en feitjes over Vietnam.

De wijk waar Dai woont is een buitenwijk van Ho Chi Minh City en dit is waar de lokale bevolking zich bevindt. Toeristen zie je hier niet en we zijn dan ook een echte bezienswaardigheid. Later hoorden we dat de mevrouw van de convenience store aan Dai had gevraagd wie die bizar lange jongen toch was en ook Dai's zus werd opgetrommeld om naar ons te komen kijken. De mensen zijn hier zo klein dat zelfs ik hier als lang word beschouwd, jeej! De mensen zijn hier heel lief en lachen en zwaaien naar ons. Erg leuk om zo buiten het centrum, tussen de locals te overnachten. 's Avonds gingen we in een andere buitenwijk wat eten bij een restaurantje waar ik de lekkerste zeebaars ever op heb. Daarna gingen we nog even een biertje drinken in een tentje waar allemaal Vietnameesjes op super kleine stoeltjes zaten te eten en, aan de lege flesjes te zien, aardig wat biertjes zaten weg te tikken. Deze buitenwijken bestaan uit gebouwtjes die een soort van in elkaar geflanst lijken. Dat geeft een chaotisch, maar ook gezellig sfeertje. Een goede introductie van Vietnam!

De volgende dag werden we pas laat wakker en dat mocht van onszelf, want in het vliegtuig hadden we bijna niet geslapen en het is hier 6 uur later dan in Nederland. Klein jetlagje dus:) Met de bus gingen we naar het centrum, waar de sfeer meteen een stukje anders was dan in de buitenwijken. De gebouwen zijn daar een stuk moderner en we zagen af en toe ook andere toeristen rondlopen. Te voet hebben we de stad verkend en ondertussen zijn we af en toe verkoeling gaan zoeken van de airco van restaurantjes en koffietentjes. Het is hier super warm namelijk (Sneeuwt het al bij jullie? Mwhuahaha). Onderweg kwamen we o.a. twee mensen tegen op een scooter met een volledig aangeklede kerstboom achterop. Een foto volgt nog:p

's Avonds hadden we een heel speciaal diner op de planning staan. We gingen naar Noir, een restaurant waar je eet in een kamer waar het volledig donker is en waar je wordt bediend door blinde mensen. Na geblindoekt een kleuterspelletje gespeeld te hebben (wat best lastig was) mochten we met onze super lieve waiter Nghuè mee naar de kamer. We moesten een treintje vormen en zo liepen we door het pikkedonker naar onze tafel. Hier legde Nghuè uit waar alles zich bevond en wat het verschil was tussen het water en het wijnglas. Echt een super aparte ervaring was dit, want je ging op deze manier veel bewuster om met het eten. Steeds moesten we aan de hand van de geur, smaak en structuur maar raden wat we aan het eten waren. Gelukkig was het eten super lekker en het eten zonder knoeien en bijna omstoten van glazen ging steeds beter. Echt een leuk concept dit, ook omdat blinden zo een kans hebben om te werken. De eigenaar is Nederlands en die liet ons na afloop aan de hand van foto's zien wat we precies hadden gegeten. We hadden bijna alles fout, maar het waren dan ook allemaal typische Vietnamese gerechten met ingrediënten die wij niet echt kennen. Na deze bijzondere ervaring gingen we in een barretje weer een biertje drinken. Daar speelde een live band, met een super enthousiaste pianist die steeds heel lief lachte. Daarna namen we een Uber terug naar Dai, waar we nog een nachtje bij hadden geboekt.

Vandaag gaan we weer even de stad in en dan nemen we de slaapbus naar Dalat, waar ons avontuur verder gaat. Voor nu, ajuu!