Hoi An, Hué, Ninh Binh, Halong Bay en motorbikes.

Oke, waar waren we. Vanuit Nha Trang besloten we de trein te nemen naar Hoi An. We konden alleen nog maar een hardsleeper op de 3e verdieping, maar we besloten dat maar te doen. Op het station aangekomen wisten we dat we op spoor 2 moesten zijn, alleen stond er nergens aangegeven wat spoor 2 dan was. Na het nagevraagd te hebben werden we naar het verkeerde spoor gestuurd en zaten we in een bijna vertrekkende trein richting Ho Chi Minh City. Dan hadden we onze hele trip daarna weer overnieuw mogen doen :p. Gelukkig zaten er andere mensen in onze coupé en gingen we navragen aan de conducteur wat er aan de hand was. Die bonjourde ons met wild no no no no geroep de trein uit. Pfjiew! De trein waar we wel in hoorden was niet veel soeps. Het keiharde matrasje waar we op moesten zat vol bloedvlekken, de muren waren goor en we hadden weinig plek voor onze tassen, waardoor we in een rare positie moesten gaan liggen. Gelukkig hadden we wel ons eigen lakentje en kussentje bij ons.

Na een oncomfortabele rit kwamen we aan in Hoi An, een gezellig, sfeervol stadje. Hier verbleven we voor 10€ pppn in een 4-sterren resort en hadden we een hele mooie kamer met een romantische open badkamer (helaas is dat eigenlijk helemaal niet zo romantisch). In Hoi An besloten we zelf een motorbike te huren, dat durfde ik na 3 dagen achterop bij de Easy Riders toch wel aan. Ik ging achterop bij Marten en al bij de eerste bocht reden we bijna de berm in en werden we uitgelachen door een paar Vietnamezen. Was even wennen, want de motorbikes zijn hier best zwaar en rijden anders dan de scooters in Nederland. Al snel ging het veel beter en reed Marten als een echte master door het chaotische verkeer, inclusief veel toeteren, rechts inhalen, door rood rijden en zichzelf tussen hordes andere motorbikes gooien. Inmiddels is hij net zo gek als die Vietnamezen en voor mij is het ook allemaal best normaal nu. Gaat snel die inburgering. Hoi An staat bekend om de vele kleermakers en we hebben onze tijd hier vooral besteed aan het op maat laten maken van een suit voor Marten en een jurk voor mij. Is naar mijn mening allebei super mooi geworden en het kost hier maar een fractie van wat je in Nederland zou betalen. Niceee!

Inmiddels waren we zo verknocht aan onze motorbike dat we besloten de rit naar onze volgende bestemming Hué met dit vervoersmiddel te gaan afleggen. Iemand van het hotel volgde ons met onze bagage in de bus en reed later met de motorbike weer terug naar het hotel. Een goede keuze, want de weg van Hoi An naar Hué bestaat uit prachtige natuur, uitzichten over zee en een hele mooie bergpas, genaamd de Hai Van Pass. Super gaaf om daar zelf met de motorbike doorheen te rijden, geeft echt een gevoel van vrijheid. Later hoorden we van de bellboy van het hotel wel dat hier heel veel mensen doodgaan:'). In Hué huurden we weer een nieuwe motorbike, zodat we in korte tijd lekker veel konden zien. Hué is de oude hoofdstad van Vietnam, uit de tijd dat het nog een keizerrijk was. Je ziet er daardoor heel veel mooie historische gebouwen, tempels en tombes. Wij besloten de toeristische bestemmingen te laten voor wat het was en hebben alleen de Citadel van Hué bezocht, wat de Verboden Stad van Vietnam is. Deze is zwaar beschadigd geraakt door alle oorlogen en natuurrampen, maar alsnog wel mooi om te zien. Verder hebben we voornamelijk door de countryside gereden, want de natuur rond Hué is echt super mooi! We probeerden vooral kleine weggetjes te nemen en kwamen zo op de mooiste plekken uit. Één keer stuurde ik Marten in een super klein kutweggetje in de bossen, vol met stenen en modder. Ik wilde al snel omkeren, maar Marten wilde nog even door. Ik was vooral bang dat de bike beschadigd zou raken en vond het nadat we bijna waren uitgegleden in de modder niet zo leuk meer. We konden ook niet verder want een deel van het weggetje was helemaal ondergelopen met water en dus moesten we na 2/3e te hebben afgelegd weer omkeren. Achteraf vond ik het eigenlijk toch wel een avontuur en later werd het een soort sport om dit soort weggetjes (oke, iets minder erg dan) te vinden. Op een gegeven moment reden we ineens midden door een begraafplaats (die zijn hier super mooi en groot trouwens) en manouvreerden we onszelf door een piepklein weggetje tussen de prachtige grafstenen door. Voor jullie denken, wat zijn dit voor asociale lui die met een scooter over een begraafplaats gaan rijden, dat is hier gewoon heel normaal. Bij het inleveren van de motorbike was ik een beetje zenuwachtig, hij was namelijk redelijk goor geworden. De vrouw van wie we hem gehuurd hadden pakte echter gewoon onze helmpjes aan, zei oke, en toen konden we weer gaan. Me voor niks druk gemaakt dus!

Na Hué was het weer tijd voor een fijne treinrit van 12 uur richting Ninh Binh, maar dit keer hebben we maar voor een softsleeper gekozen. Dat is hier een soort eerste klas en dat scheelde een hoop! Dit keer zaten we meteen in de goede trein, hadden we redelijk comfortabele en schone bedjes en we waren de enige in de coupé, dus konden we onze bagage makkelijk opbergen. Na een paar afleveringen Southpark zijn we gaan slapen en toen we wakker werden waren we er al bijna. Ninh Binh zelf is echt een saaie kutstad waar niks te beleven valt, maar daaromheen ligt een soort paradijs op aarde wat natuur betreft. Je hebt hier super mooie karstbergen namelijk. Tijd weer dus voor een... Motorbikeeee:D Twee dagen lang hebben we weer de kleinste weggetjes en mooiste plekjes opgezocht. We zijn hier inmiddels echte pro's in geworden en hebben echt super mooie dingen gezien waar verder niemand was. Je kunt vlakbij Ninh Binh ook een vaartocht doen van 3 uur, waarbij je met 100en bootjes een rivier doorvaart, maar wij besloten naar het minder toeristische Van Long Nature Reserve te gaan. Daar aangekomen zagen we allerlei bootjes liggen, maar verder was het totaal verlaten. We dachten al dat het failliet was ofzo, maar later gingen we toch bij een groepje mensen kijken dat verder op zat. Ze zaten vlakbij een gebouwtje en daarop zagen we ticketbooth staan. Blijkbaar konden we dus toch met een bootje mee en even later hadden we tickets gekocht voor een uur varen. Toen hadden we de tickets, maar er gebeurde verder niks. We vroegen dus maar even wat me moesten doen met de tickets en de mevrouw van de balie zei dat we naar het groepje mensen moesten. Die mensen zaten lekker te kaarten en toen we op ze afliepen werden we totaal genegeerd. Na een tijdje discussieren wilde er dan toch wel iemand ons bootje varen, misschien had hij net verloren met het kaartspel. We werden getrakteerd op een super mooie vaartocht waarbij we voor bijna de hele tocht de enige in het nature reserve waren. Later kwam er nog 1 bootje bij. Helemaal compleet was het toen we in de verte ook nog een paar apen in een boom zagen slingeren.

Inmiddels zijn we in Hanoi aanbeland, ons eindpunt van deze reis. Hanoi is de hoofdstad van Vietnam en super druk. Hier werden we echt een beetje gek van alle scootertjes en van de mensen die ons van alles wilden verkopen. Gisteren verlieten we deze stad voor een excursie van twee dagen naar Halong Bay, wat erg mooi was, maar wel een beetje koud. Vanavond zijn we terug in Hanoi en vanaf daar vliegen we weer terug naar huis. Ik moet zeggen dat ik daar na drie weken Vietnam ook best wel weer zin in heb. Vietnam is super mooi, de mensen zijn lief, maar comfort, hygiëne en veiligheid staan hier niet echt hoog in het vaandel. Ik ben schone lakentjes, schone wc's en eten zonder vliegen hier weer enorm gaan waarderen. Toch was het een super gave reis, met vooral veel hoogtepunten.

Tot snel weer!